جلوه ايثار و عشق
باز صدای نوحه جانان از این وادی به گوش می رسد و ناقوس جانها به لرزه می افتد آنگاه که با بالا رفتن دستهای حسینیان ،اشکهای زینب فرو می ریزد .
این چه سریست در کالبد هستی که با نام حسین و ناله بر مظلومیتش، تمام گناهان بخشوده می شود ؟
پایتخت نشینان دیار شور و شعور حسینی، در سرزمینی کوچک با دلی بزرگ به بلندای بیرق حسین همنوا با ناله آسمان و زمین، دوشادوش هم، نوای یالثارات الحسین سر می دهند و یا حسین گویان دل در گرو یار دارند .
یوسف زهرا ؛بیا که حسینیان چشم به راه دم مسیحاییت به سوگ حسین نشسته اند. بیا و داغ زینب را در غم از دست دادن برادر التیام بخش .
با شميم روحاني ماه خون و قيام ،تكايا و حسينيه ها با حضور عاشقان ابا عبدالله، جلوه ای دیگر از ارادت و اخلاص را به نمایش خواهد گذاشت و چه شیرین است آن زمان که کودک بیمار دیروز با پای برهنه سر بر آستانش می گذارد تا شکر گزار شفای تنش، نذری قربانی کند و چه شیرین تر است آن زمان که مادری به رسم شکر گزاری از معبود و شفای فرزندش، خادم همیشگی اهل بیتش می شود.
عزاداران ابا عبدالله الحسین ظهری دیگر از غم و اندوه را به نظاره خواهند نشست و وا اسَفا گویان در میان دسته عظیم حسینیه ،واگویه های خود را با حسین و معبودش نجوا خواهند كرد.
آیا آزاده ای هست تا مرا یاری کند؟
کجاست آزادمرد دشت نینوا که ببیند آوای بلندش در طنین فریاد عزادارانش به گوش میرسد؟ حسینیان ...
محرم با همه شور و نوایش آمد ...
هر که دارد هوس کربُ بلا بسم ا...
کربلا عصاره بهشت است و عاشورا آبروي عشق. اگر کربلا نبود هيچ گلي از زمين نمي روييد و مشام هيچ انسان آزاده اي حقيقت را استشمام نمي کرد. اگر کربلا نبود عاشورا نبود و اگر عاشورا نبود امروز عشق بر سر هر کوي و برزني بيگاري نمي کرد.
حسين آمد و عشق را آبرو بخشيد و عباس با دستان بريده و لبان خشکيده با مشکي زخمي عشق را سيراب کرد تا حرف و حديثي باقي نماند؛ زينب عشق را تداوم بخشيد و آن را در گستره زمين و آسمان منتشر کرد تا از آن پس تمام عاشقان وامدار حماسه عاشورا باشند.
کربلا قبله الهام عاشقان شد و عاشورا ميعادگاهي براي آنان که مي خواهند نماز عشق را در محرابي به بلنداي تاريخ بپا دارند.
از آن روز زندگي معنا يافت که حسين (ع) بر کتيبه دل ها نقش بست و عاشورا- اين راز نهفته- مضمون تمام ناگفته ها شد.
کربلا چه قدر شبیه قرآن است؛ آخرین شهدای آن اصغر و عبدا... مثل سوره‌های آخر قرآن کوچکند!
- کربلا بلوغ عاطفه و اندیشه است، هر کس به بلوغ فکری و عاطفی برسد، عاشورایی است.
- وقتی هیچ نداری باید همه چیز باشی، این درسی است که زینب به ما آموخت.
- کربلا زیباترین تابلوی نقاشی است که خداوند بر بوم زمین، ترسیم کرده است.
- کربلا بهشت زمین است با قلب‌های سوخته، خیمه‌های آتش گرفته و آسمان داغ سوزان، آری بهشت در آتش متولد میشود.
- ره آورد مطالعه‌ی تاریخ، بهت و شگفتی است، تاریخ، خود مبهوت و شگفت‌زده‌ی یک روز خویش است؛ «عاشورا»
عرش بر رونق بازار حسین می نازد /
کربلا هم به علمدار حسین می نازد /
نه فقط احمد خاتم به حسین می نازد /
شرفش بس که خدا هم به حسین می نازد /
آسمان نینوا در محضر این همه خون از وسعت آبی خویش شرمسار است
- اگر همه جا کربلاست و هر روز عاشورا، ما باید در همه جا و همه گاه، خود را در تشنگی همه‌ی عطش زدگان خاک سهیم بدانیم.
خنده کنان می‌رود روز جزا در بهشت هر که به دنیا کند گریه برای حسین
***********************************************
ای ذبیح کربلا، جانها فدای حج تو ای که خود را در منای عشق، قربان می‌کنی
**********************************************
آبروی حسین به کهکشان می‌ارزد ، یک موی حسین بر دو جهان می‌ارزد
گفتم که بگو بهشت را قیمت چیست گفتا که حسین بیش از آن می‌ارزد
هلال ماه محرم است، دلم شکسته‌ی غم است
ندا رسد ز آسمان محرم است، محرم است
- امام حسین (علیه السلام) میفرماید: خداوند به هر کس راستگویی و نیکخویی و پاکدامنی و پاک‌خوری روزی کند خیر دنیا و آخرت را ویژه او ساخته است.
- امام حسین (علیه السلام) فرمود: گریستن از خشیت خدا، رهایی از آتش دوزخ است و فرمود: گریه دیده‌ها و خشیت دلها، رحمتی از خداست.
- امام حسین (علیه السلام) فرمود: شکرگزاری تو برای نعمت پیشین، نعمت تازه را سبب میشود.
عزاداری، احیاء خط خون و شهادت، و رساندن صدای مظلومیت آل علی به گوش تاریخ است. «اشک»، زبانِ دل است و «گریه»، فریاد عصر مظلومیّت .
عزاداری، احیاء خط خون و شهادت، و رساندن صدای مظلومیت آل علی به گوش تاریخ است .
«اشک»، زبانِ دل است و «گریه»، فریاد عصر مظلومیّت .
رسالت «اشک»، پاسداری از «خون شهید» است .
عزاداران حسینی، پروانگانی شیفته نورند که شمع محفل آرای خویش را یافته و از شعله شمع، پیراهنِ عشق پوشیده اند و آماده جان باختن و پرسوختن و فدا شدن اند .
عزاداری برای شهید کربلا، انتقال «فرهنگ شهادت» به نسلهای آینده است .
عزاداری، شور و عاطفه را از شعور و شناخت، بر خوردار می سازد و ایمان را در ذهن جامعه هوادار، زنده نگه می دارد .
عمیقترین پیوندها میان عقل و عشق و عاطفه و برهان، در سایه عزاداری برای عاشورا شکل می گیرد .
«منا» یک قربانگاه بود، و... «کربلا»، قربانگاهی دیگر تنها هاجر و ابراهیم نبودند که «اسماعیل» را به «مذبح» آوردند، محمد و علی و فاطمه(ع) نیز «حسین» را به قربانگاه عشق فرستادند .
برای رسیدن به کربلا، باید اراده ای آهنین، قلبی شجاع و عشقی سوزان داشت و در این سفر، باید رهتوشه ای از صبر و یقین، پاپوشی از توکّل، سلاحی از «ایمان» و مَرکبی از «جان» داشت، تا به منزل رسید، چرا که راه کربلا، از «صحرای عشق» و «میدان فداکاری» و پیچ و خم خوف و خطر می گذرد .
زائر حسین(ع) باید تمثیلی از شداید و رنجها و سوز و گدازها و خوف و عطشها را در خویش پدید آورد و کربلایش «کرب» و «بلا» باشد .
دانشگاه کربلا باز است و شاگرد می پذیرد، از هر جا که باشد، هرکه باشد ...
محرّم، فروردین جانهاست و بهار ایمانهای سست شده و طراوت اندیشه های مرده و افسرده و خوابیده، و شکوفایی غنچه های بسته بیداری و آگاهی و ایثار و فداکاری است .
محرّم، وجدان همیشه بیدار تاریخ، و گلوی هماره فریادگر زمان است .
حرّم، ماه پاسداری از حرمت انسان است .
حرّم، حریم ایمان و حصار قرآن است .
محرّم، اهرم حرکت دهنده انسانها و پدیدآورنده شورشهای شیعی و نهضتهای علوی و قیامهای مکتبی است .
حسین(ع) پیامهای شفابخشش را، همه ساله بر بالهای سرخ شهادت می نویسد و پیکهای رهایی را بر موجهای محرّم و عاشورا سوار می کند .
کلاسهای کربلا که در همه جاست حتی بدون یک روز تعطیلی، به من و تو و به همه آنانکه به نجات «انسان» می اندیشند، می آموزد. چرا که : هر روز عاشوراست و هر جا کربلاا
«غدیر علی»، «حرای محمّد» است، در جلوه ای پس از بیست و سه سال.
«عاشورای حسین»، دادخواهی غدیر علی(ع) است، پس از نیم قرن مظلومیّتِ حقّ.
«عاشورا»، سقّای تشنه کامانِ عزّت است،عاشورا، انفجاری از نور و تابشی از حق بود که بر «طور» اندیشه ها تجلی کرد و «موسی خواهان» گرفتار در «تیهِ» ظلمت را از سرگردانی نجات بخشید.
عاشورا درخششی بود که در دل دشمن، ترس ریخت و در دل دوست، امید آفرید و مردگان را بیدار ساخت و غافلان را به هوش آورد و «شب» را تا پشت دروازه های شهر شرک و قلعه نفاق، تاراند.
گرچه در آن نمیروز سرخ، در آن صحرای آتشگون، در آن کربلای «آزمایش»، قیام قیامت در خون نشست، ولی فریاد رسایت در عمق زمان برخاست.
ای حسین!... گرچه در آن «نینوا» نای حقیقت گوی تو را بریدند، امّا ... نوای «حق، حقِ» تو در تاریخ، همچنان ماندگار شد و جاودانه ماند.
ای حسین! کربلای تو، انقلاب آموز و انسان ساز نسلها و قرنها و سرزمینها بود و عاشورای تو، بارور سازنده لحظه ها و روزها و سالها.
حسین(ع) مرگ را «پل عبور» به آخرت می دانست و «بقا» را در «فنا» می جست و «پیروزی» را در «شکست»! «زندگی» را در «مرگ» می دید و «ماندن» را در «رفتن» و «حضور» را در «غیبت» می شناخت و «شهادت» را حضور جاودانه در تاریخ می دانست و مرگ را برای فرزندان آدم، همچون گلوبندی زیبا برسینه دختری جوان، شایسته می دید.
حسین(ع) شناگر دریای خون بود و رهپوی وادی عشق. و در قربانگاه خود، در آخرین لحظات نیز، سرود توحید و رضا خواند.
حسین(ع)، کربلایی نیست، جهانی است.
حسین(ع)، هم «راه» است و هم «راهنما». هم کاروان است و هم قافله سالار.
حسین(ع)، کشتی نجات و مشعل هدایت است.
هنوز هم بشریّت، تشنه درسهای «مکتب عاشورا»ست، مکتبی که الفبای آن، فداکاری، جانبازی، خلوص و خدامحوری است.
حسین(ع)، چشمه ای از حقیقت و حرّیت است که تا ابد کام تشنگان آزادی را سیراب می سازد.
محرم ماه حماسه
محرم از راه رسید؛ ماهی که در آن حماسه ای بزرگ به وسعت تاریخ ثبت شد. در این ماه غم و اندوهی بی پایان در فراق مظلوم ترین مخلوق پروردگار، عالم را فرا گرفت تا به یاد بشر بیاورد که سده ها پیش انسانی از نسل پاکان در راه رسیدن به سعادت حقیقی به پیکار با دشمنان متعصب شتافت و آموزگار درس ایثار، شجاعت و ازخودگذشتگی در این عالم خاکی شد.
محرم در فرهنگ اسلامی یک تاریخ زنده است، اما نه تاریخ روزمره و عادی زندگی بلکه یک تحول عمیق و انقلاب تاریخ ساز است و سرفصل شروع حماسه های عاشورایی محسوب می شود.
امام حسین(ع) به حق، پرچمدار راستین اسلام ناب محمدی است که نشان داد انسان حقیقی هیچ گاه در برابر ظلم و ستم سر خم نخواهد کرد؛ والامقامی از خاندان اهل بیت(ع) که برای پیکار در برابر یزیدیان لحظه ای درنگ نکرد و جهانیان را به حیرت واداشت.
محرم ماه حماسه، شجاعت و رشادت و نماد ظلم ستیزی است. ماهی که مهم ترین رخداد جهان اسلام را در دل خویش نهان دارد و اینک با آن که سده ها از حادثه ی عاشورای حسینی می گذرد، هنوز واقعه ی کربلا دل ها را بی تاب می کند و اشک ها را بر چهره ها جاری می سازد.
امام حسین(ع) اگرچه با یزید مبارزه کرد، اما مبارزه ی بزرگ ایشان با جهل و گمراهی بود و این گونه است که حماسه ساز کربلا، آموزنده ی راه مبارزه با ستمکاران در تاریخ اسلام شد.
محرم ماه پیروزی خون بر شمشیر است، ماهی که قدرت حق، باطل را به ورطه ی نابودی کشاند. آری این ماه، ماه خونین خدا و شهیدکربلاست. قیام یاران اسلام عظمتی به بلندای تاریخ اسلام دارد که انسان ها را از هر دین و آیینی به حیرت واداشت و سرمشق بسیاری از نبردهای بزرگ بشریت شد.
آنچه در محرم به وقوع پیوست، تنها یک واقعه نیست، رخداد عاشورا فرهنگی جاودان و نقشه راه سعادت و جاودانگی است، مسیری که بزرگان دین اسلام برای حفظ عزت و شرف مسلمانان با سربلندی پیموده اند و در برابر ظلم ایستادگی کرده اند.
نام محرم همواره با رشادت های انسان هایی بزرگ همراه است، انسان هایی که در آن برهه حساس از وفاداری و جان نثاری دریغ نکردند و با خدا ترسی، هماهنگی و وفاداری، خالق حماسه ای بزرگ شدند. بزرگانی چون حضرت ابوالفضل(ع) که با شجاعت و جانبازی لقب سقای دشت کربلا را از آن خود کرد، او برای آوردن آب برای کودکان رفت اما نتوانست بازگردد و به شهادت رسید.(١)
حضرت علی اکبر(ع) جوانی که در صورت و سیرت شبیه ترین مردم به رسول خدا(ص) بود و آن گاه که به میدان رفت امام حسین(ع) گفت:« خدایا شاهد باش که با این قوم، جوانی مبارزه می کند که از جهت سیرت و اخلاق و منطق شبیه ترین مردم به رسول توست...» او هم با دلاوری به دست دشمنان اسلام شهید شد.(٢)
شجاعت و شهامت قاسم بن حسن(ع) نوجوانی ١٤ ساله که عزم جهاد کرد و به میدان مبارزه رفت، دلیرانه جنگید و به شهادت رسید.(٣)
علی اصغر طفل ٦ ماهه امام حسین(ع) که از شدت تشنگی می گریست و امام او را روی دست گرفت و فرمود: ای لشگر اگر بر من رحم نمی کنید پس بر این طفل رحم کنید که ناگهان حرمله تیری به جانب آن شیرخوار رها کرد. (٤)
حر بن یزید ریاحی که از سپاه دشمن به اردوگاه امام حسین(ع) رفت، سپر خود را واژگون کرد و گفت: برای عذرخواهی و توبه آمدم و امام نیز به او اذن جهاد داد، وی با دشمنان به مبارزه برخاست و گروهی از سرداران سپاه عمر سعد را به هلاکت رساند و خود پس از آن به شهادت رسید، امام حسین(ع) به بالین حر آمد و فرمود: ای حر تو حر و آزادی هم چنان که مادرت نام تو را حر گذاشت.(٥)
حضرت زینب(س) و امام سجاد(ع) در روز عاشورا حضور داشتند و پس از این رویداد، راویان حدیث شجاعت و دلاور ی های کربلاییان شدند و با افشاگری علیه یزدییان آنها را رسوا کردند و واقعه عاشورا را با خواندن خطبه هایی، جاودان ساختند.
امام خمینی معمار انقلاب ماه محرم را اینگونه توصیف کردند: «محرم ماهی است که عدالت در مقابل ظلم و حق در مقابل باطل قیام کرده و به اثبات رسانده که در طول تاریخ، همیشه حق بر باطل پیروز شده است.»
ایشان در سخنانی دیگر اینچنین فرمودند: «محرم ماهی است که به وسیله سید مجاهدان و مظلومان اسلام زنده شد و از توطئه عناصر فاسد و رژیم بنی امیه که اسلام را تا لب پرتگاه برده بودند، رهاییبخشید.»
آیت الله خامنه ای مقام معظم رهبری درباره ماه محرم فرمودند:«...در مورد مسأله محرم و عاشورا باید بگویم که روح نهضت ما و جهتگیری کلی و پشتوانه پیروزی آن همین توجه به حضرت ابی عبدالله (علیه الصلاة و السلام ) و مسایل مربوط به عاشورا بود شاید برای بعضی ها این مسأله قدری ثقیل به نظر برسد لیکن واقعیت همین است هیچ فکری - حتی در صورتی که ایمان عمیقی هم با آن همراه باشد- نمی توانست توده های عظیم میلیونی مردم را آن چنان حرکت بدهد که در راه انجام آن چه احساس تکلیف می کردند در انواع فداکاری ذره یی تردید نداشته باشند.»
ماه محرم همچون عاشورا، رمز زنده نگه داشتن خاطره حماسه های کربلاست. نام محرم با عاشورا، کربلا و امام حسین(ع) پیوندی عمیق دارد. گویی این ماه جز حسین و کربلا هیچ ندارد. اینک ماه محرم، ماه اشک وخون، ماه جانبازی عاشقان راه حق آمد و چشم ها در غم هجران سومین پیشوای عالم گریان است و دل ها غمناک ترین غم عالم را تاب می آورند. شیعیان عزادار هجرت امام مظلوم خویش هستند و در فراقش می گریند.
ماه محرم در هرسال، مراسم پیروزی انقلاب کربلا است، یادآوری پیروزی این انقلاب زینت بخش هر سال و ماه به شمار می رود، این حماسه، بیانگر سنت انقلابی اسلام اصیل محسوب می شود و پرچم سرخ انقلاب کربلا تا ابدیت بر فراز بلندای تاریخ بشر همواره برافراشته است.
منابع:
١)کتاب حسین(ع) خون خدا
٥ حدیث برای عزاداری امام حسین (ع) سفارش شده است:
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: برای شهادت حسین علیه السلام، حرارت و گرمایی در دلهای مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمی شود.
امام رضا علیه السلام فرمود: هر کس که عاشورا، روز مصیبت و اندوه و گریه اش باشد، خداوند روز قیامت را برای او روز شادی و سرور قرار می دهد.
امام رضا علیه السلام فرمود: هر گاه ماه محرم فرا می رسید، پدرم (موسی بن جعفر علیه السلام) دیگر خندان دیده نمی شد و غم و افسردگی بر او غلبه می یافت تا آن که ده روز از محرم می گذشت، روز دهم محرم که می شد، آن روز، روز مصیبت و اندوه و گریه پدرم بود .
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: فاطمه جان! روز قیامت هر چشمی گریان است، مگر چشمی که در مصیبت و عزای حسین گریسته باشد، که آن چشم در قیامت خندان است و به نعمتهای بهشتی مژده داده می شود.
حضرت صادق علیه السلام فرمود: یک سال تمام، هر شب و روز بر حسین بن علی علیه السلام نوحه خوانی شد و سه سال، در روز شهادتش سوگواری برپا گشت.
آموزه قیام حسینی در کلام امام (ره)
« تکلیف ما در آستانه شهر محرم الحرام چیست؟ تکلیف علمای اعلام و خطبای معظّم در این شهر چیست؟ در این شهر محرم، تکلیف سایر قشرهای ملت چی هست؟»
آموزه قیام حسینی در کلام امام (ره)
این بند تاکیدی از حضرت امام خمینی (س) برای درس آموزی از مکتب حضرت امام حسین(ع) است.
حضرت امام خمینی می فرمایند: سید الشهدا و اصحاب او و اهل بیت او آموختند تکلیف را: فداکاری در میدان، تبلیغ در خارج میدان. همان مقداری که فداکاری حضرت ارزش پیش خدای تبارک و تعالی دارد و در پیشبرد نهضت حسین- سلام اللَّه علیه- کمک کرده است، خطبه های حضرت سجاد و حضرت زینب هم به همان مقدار یا قریب آن مقدار تأثیر داشته است.
آنها به ما فهماندند که در مقابل جائر، در مقابل حکومت جور، نباید زنها بترسند و نباید مردها بترسند.
در مقابل یزید، حضرت زینب- سلام اللَّه علیها- ایستاد و آن را همچو تحقیر کرد که بنی امیه در عمرشان همچو تحقیری نشنیده بودند، و صحبتهایی که در بین راه و در کوفه و در شام و اینها کردند و منبری که حضرت سجاد- سلام اللَّه علیه- رفت و واضح کرد به اینکه قضیه، قضیه مقابله غیر حق با حق نیست؛ یعنی، ما را بد معرفی کرده اند؛ سید الشهدا را می خواستند معرفی کنند که یک آدمی است که در مقابل حکومت وقت، خلیفه رسول اللَّه ایستاده است. حضرت سجاد این مطلب را در حضور جمع فاش کرد و حضرت زینب هم.» (صحیفه امام، ج١٧، ص:٥٣و ٥٤)
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
